verstoppen uitstelgedrag bloggen round“Ik wil zíchtbaarder zijn online” hoor ik heel veel vrouwelijke onderneemsters zeggen. Maar wil je dat écht? En durf je dat ook?

Zichtbaar zijn begint bij bloggen, of vloggen. Maar zichtbaar zijn is kwetsbaar. Het vraagt om moed. Ik deel 5 redenen waarom je het nog niet doet en welke  stappen je kunt nemen om vol vertrouwen zichtbaar te zijn.

Zodat je dat bloggen of delen niet steeds uitstelt. Kom onder die deken vandaan en besluit om het anders te gaan doen.

 

Bloggen

Zichtbaar zijn begint bij bloggen, of vloggen. Bloggen is een ding. Of het actief delen van je blogs. Hoe maak je het nou wat makkelijker voor jezelf?

Vroeger gaf ik live workshops bloggen. Dat was hartstikke leuk. Maar vaak lastig te plannen, omdat mensen net díe datum niet konden of niet uit de regio Rotterdam kwamen.

Tegenwoordig geef ik de blog training online, zodat ik vrouwen in heel Nederland kan helpen met het raken van hun klant en zichzelf te durven laten zien.

Tijdens de live en online trainingen ontdekte ik dat bloggen veel meer is dan ‘even een blogje schrijven’.

Bloggen is:

  1. Een ding
  2. Kwetsbaar
  3. Jezelf laten zien
  4. Door blokkades heen breken
  5. Patronen en overtuigingen loslaten

Alsjeblieft, 5 redenen om NIET te bloggen. Of niet zo vaak. Of je blog niet heel actief te delen.

Jezelf laten zien is iets dat je misschien niet in je opvoeding hebt meegekregen. Misschien was het wel helemaal niet de bedoeling dat jij en wat jij wilde zichtbaar werd.

Zo worden heel veel onbewuste overtuigingen, angsten en patronen van generatie op generatie doorgegeven.

Van moeder op dochter (of op zoon).

 

Ik ben ook met bepaalde ‘verhalen’ opgevoed:

“Je mag niet egoistisch zijn”

“Zorg dat je een goede opleiding en baan krijgt”

“Ondernemen? Nee, dat is niet veilig”

“Jij zult nooit slank zijn. Je hebt het figuur van je oma”

“Jij hebt een heel kleine longinhoud”

 

En op een dag, geloof je het gewoon. Omdat je het of heel vaak gehoord hebt, of heel vaak gedacht.

Of anderen wilde pleasen.

In ruil voor liefde.

Kameleon

Of misschien waren de gevoelens van je moeder wel belangrijker dan die van jou.

Of wilde je je moeder (of je vader) gelukkig maken.

Dus paste je je aan.

Als een vrolijk, gekleurde kameleon. 

Maar je moeder werd er niet gelukkiger van.

Terwijl dat toch jóuw verantwoordelijkheid was…

Dacht je, als kind.

Dus je cijferde jezelf en je gevoel steeds vaker weg.

Of maakte jezelf onzichtbaar.

Of jouw wensen ondergeschikt.

Om te voorkomen dat je gekwetst werd.

Want als je dan wél een keer de MOED had gehad om te vertellen waarom je verdrietig of angstig was…

was het risico dat je je dan hoorde:

 

“Stel je niet aan”

 

BAM!! Werd je gevoel zó van tafel geveegd.

Met jou en je hele hart erbij.

 

Dus dacht je wel 3 keer na voordat je nog eens een keer iets kwetsbaars deelde.

En jezelf in de spotlight zette.

Je slikte het liever in.

Voor de lieve vrede.

 

“Je werd de vrolijke noot in huis”

 

En je vertelde jezelf ”als mama maar gelukkig is, dan komt alles goed”.

Want je dacht dat dat jóuw verantwoordelijkheid was.

Dus was jij de vrolijke noot in huis.

The bringer of happiness…

De clown.

 

Nou ja, achteraf gezien was dat het verhaal dat ik mijzelf vertelde.

En hoe ik er mee omging.

My coping system.

 

Kermiskop

Als gevolg van mijn gedrag werd ik  vroeger ‘de kermiskop’ genoemd.

Schattig, he?

Nou, ik vond het helemaal niet zo leuk om kermiskop genoemd te worden.

Want als gevoelig kind, zat er heel veel onder die kermiskop.

Zo was ik de hele dag druk bezig om de harmonie in huis te herstellen.

Aan te voelen wat er nodig was.

 

En hoezo had ik een kermiskop?

Ik had toch een heel lief, leuk, mooi gezichtje?

 

In mijn gedachten zag een ‘kermiskop’ eruit als die enge clown ‘Pennywise’ uit de film ‘It’ van Stephen King.

 

Toen we ouder waren hadden we het er nog wel eens over.

“Weet je nog? Vroeger noemden we jou de kermiskop.”

“Ja, haha.”

En terwijl ik dit schrijf raakt het mij.

Ik krijg er een brok in mijn keel van.

 

Wat heeft dat met zichtbaarheid te maken?

Een heleboel…

Want zichtbaar zijn is kwetsbaar durven zijn.

Je HART OP HET BLOK – of in een blog – leggen.

En het dan ook nog eens meerdere keren te delen.

 

Met het risico dat mensen er íets van vinden.

Of je uitlachen.

En dat doet pijn.

 

Met het risico dat je buiten de groep valt.

Iets wat je als vrouw – onbewust – wilt voorkomen.

Want de groep geeft je veiligheid, weet je oerinstinct.

 

Tegenwoordig denk ik: “Fuck it!” and do it anyway. 

 

Ik ben mijn eigen beste vriendin en ik hoef niet bang te zijn.

Het blijft het spannend.

En toch doe ik het.

Soms laat ik het een paar dagen liggen.

Om moed te verzamelen.

 

Pijn vermijden

Zichtbaar zijn online kan ‘oud zeer’ oproepen.

En is pijn niet iets wat we allemaal – deep down – het liefst willen vermijden?

Maar als je wilt groeien, dan kun je er niet omheen.

Als mens en onderneemster.

Het heet niet voor niets ‘growing pains’.

Dus als jij zichtbaarder wilt zijn (online), dan is de vraag:

“Ben je bereid om de angst te voelen en toch in het diepe te springen?”

 

Jezelf zijn

Als je jezelf durft te laten zien zoals je bent –  in je blogs, op je website of in video’s – dan zul  je een ‘shift’ ervaren.

In je leven en bedrijf.

Het is bevrijdend.

Want je potentiële klanten pikken jouw energie tussen de regels op.

Je authenticiteit.

Of juist je angsten en onzekerheden, als je die probeert te verbergen.

Je ‘wie ben ik nou’ gedachten.

 

Wanneer jij oprecht jezelf bent dan gebeurt er iets.

Als je vanuit enthousiasme deelt.

Uit liefde voor je klant en lezer, dan voelen zij dit ook!

 

“Pas als je jezelf écht durft te laten zien zul je een ‘shift’ ervaren”

 

En die energie, die ‘good vibes’, zijn magisch.

Aanstekelijk.

Met die energie trek jij naar je toe wat je naar je toe wilt trekken.

 

Durf te delen

Zeg nou zelf, perfecte mensen zijn ‘boring’.

Kwetsbaar durven zijn, dat is krachtig én zacht.

Stories heal.

Zowel de schrijver als de lezer.

Of het nu een boek, film, blog of TED talk is.

Denk maar aan die keren dat je moest huilen bij het kijken, horen of lezen van een verhaal.

 

Dus wil ik je vragen om in het diepe te springen.

Net zoals ik in deze en andere blogs heb gedaan.

En als je een blog hebt geschreven, deel deze dan ook actief.

Via social media en mail.

Of nog beter, vraag anderen je blog te delen via die handige deelknoppen onder je blog 😀

 

Dan heb je de BALLEN gehad om die ‘fricking’ persoonlijke blog te schrijven…

en dan deel je die blog maar één keer. WTF?!

 

Je gaat toch ook niet met een papieren zak over je hoofd naar buiten?

Er wel zijn, maar toch ook weer niet…

Laat zien wie je bent, dan ben je op je best.

Besluit dat je je niet langer aanpast, en geef jezelf toestemming om jezelf te zijn.

 

 

 

Wat ook kan zijn is dat je niet helder hebt wat je wilt delen. Of waar je voor staat.

Dat blokkeert onbewust. Zorg dan dat je dat als eerste helder krijgt.

 

De afgelopen jaren heb ik ook een heleboel blokkades doorbroken. Door te schrijven. Heel veel te schrijven.

En met behulp van coaches, mentoren en ‘my best business friends’.

Maar ook gewoon door IN HET DIEPE TE SPRINGEN en te gaan DOEN.

En ik groei en leer nog elke dag.

And I love it!

Met welke ‘verhalen’ of overtuigingen ben jij opgevoed? Reageer onder deze blog.

Tijdens het schrijven van deze blog luisterde ik naar Can’t Stop The Feeling van Justin Timberlake (en deed een dansje).

 

P.S. Bewn jij klaar met uitstellen? Je bent van harte welkom bij mijn 7 weekse online training ‘Blogging from the Heart‘. Daar leer je dat bloggen heel makkelijk kan zijn en heel effectief. Klanten aantrekt terwijl jij je mail opschoont, aan een opdracht werkt of even niks doet. Kom maar op als je durft 😉

 

2 Reacties

  1. Barbara

    ‘I’ve got that feeling in my bones’

    Wat een heerlijk stuk over persoonlijke transformatie. Ikzelf vlieg ‘m aan via een andere route, maar herken zo veel. De overtuigingen die we ingelepeld krijgen, één voor één opgeven en steeds meer handelen vanuit je authentieke zelf.
    De overtuiging die ik mee kreeg: ‘Wie vraagt wordt overgeslagen.’ Ik vroeg dus nooit waar, interpreteerde en gaf er mijn eigen interpretatie aan, maar ook hulp vragen op de momenten dat het nodig was, een crime vond ik het. Toen ik deze overtuiging losliet ging ik vragen stellen en kon ik opeens veel helderder krijgen wat de ander nu eigenlijk zei of vroeg. Nu ben ik tegenwoordig heel helder en direct in mijn vragen wat de relatie met de mensen om mij heen (ten positieve) heeft veranderd.

    De stap die ik nu ga ondernemen is mijn foto’s onder de aandacht brengen door deze op visitekaartjes formaat af te laten drukken en deze met een ‘persoonlijke’, bemoedigende dan wel inspirerende tekst uit te delen aan zo wel bekenden als toevallige voorbijgangers in OV, terras of andere publieke gelegenheid. Ga me hier laten leiden door gevoel in moment. Vandaaruit zie ik wel weer wat er uit voortvloeid. In elk geval een stuk positiviteit.

    Dank voor je artikel.

    Antwoord
    • Florien van Basten Batenburg

      Hey Barbara,
      Dankjewel 😀
      Ja, dat is ook zo’n dooddoener ‘kinderen die vragen…’. Indeed, als je niet helder vraagt, dan krijg je ook niet wat je wilt.
      Wat mooi dat je door vragen te stellen zoveel helderheid en verbinding ontstond.
      En wat een mooi idee van de visitekaartjes.

      Love it. Share the good vibes!

      Groetjes,
      Florien

      Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.